درباره من
روزانهها
همهپیوندها
- دلنوشته های یک خیال کبود
- عاشقانه های من و عسلیم
- خانه فلفل بانو و شوهر خان
- لحظه های دوستداشتنی
- تو را من چشم در راهم
- روزنگار تقویم زندگی ما
- روزهای آبی بی پایان
- در رهگذر اندیشه ها
- تلاطم های وجودم
- عروس فصل برفی
- روزنگار خانم شین
- آن خط سوم منم
- یادداشتهای الی
- تنهایی یعنی ...
- نوشته های من
- ماه هفت شب
- آدم آدم دیگه ...
- خانهای دیگر ...
- کوچه خلوت دل
- مثل زندگی من
- نیلوفر و بودنش
- یک دنیا عشق
- وبلاگ داستان
- من و حرفهایم
- مثل هیچکس
- صورتی ملایم
- نی نی داری
- دل می نوازد
- دکتر پرتقالی
- قالب وبلاگ
- نوستالوژى
- خانه سبز
- دنیای من
- خودمونی
- این روزها
- عطر برنج
- آسمونی
- کتابناک
- آخر خط
- چالش
- ماه نو
- Cup
- رویا
ابر برجسب
ناخوشی ها اشعار مخملی تجربه ی مرگ کتاب ناگوار این روزا من و بارانم باران دوست داشتنی ها روزمرگیامنویسندگان
- بهاره 556
بایگانی
- مهر 1394 2
- فروردین 1394 1
- اسفند 1393 1
- بهمن 1393 1
- دی 1393 2
- آبان 1393 1
- شهریور 1393 2
- مرداد 1393 1
- تیر 1393 2
- خرداد 1393 2
- اردیبهشت 1393 2
- فروردین 1393 1
- اسفند 1392 1
- بهمن 1392 2
- دی 1392 5
- آذر 1392 4
- آبان 1392 3
- مهر 1392 2
- شهریور 1392 4
- مرداد 1392 3
- تیر 1392 7
- خرداد 1392 8
- اردیبهشت 1392 7
- فروردین 1392 3
- اسفند 1391 7
- بهمن 1391 3
- دی 1391 3
- آذر 1391 2
- آبان 1391 5
- مهر 1391 4
- شهریور 1391 5
- مرداد 1391 8
- تیر 1391 12
- خرداد 1391 10
- اردیبهشت 1391 8
- فروردین 1391 4
- اسفند 1390 11
- بهمن 1390 6
- دی 1390 8
- آذر 1390 9
- آبان 1390 9
- مهر 1390 8
- شهریور 1390 8
- مرداد 1390 7
- تیر 1390 11
- خرداد 1390 10
- اردیبهشت 1390 10
- فروردین 1390 7
- اسفند 1389 7
- بهمن 1389 15
- دی 1389 11
- آذر 1389 12
- آبان 1389 14
- مهر 1389 12
- شهریور 1389 8
- مرداد 1389 10
- تیر 1389 11
- خرداد 1389 10
- اردیبهشت 1389 9
- فروردین 1389 5
- اسفند 1388 7
- بهمن 1388 13
- دی 1388 9
- آذر 1388 9
- آبان 1388 5
- مهر 1388 5
- شهریور 1388 6
- مرداد 1388 9
- تیر 1388 3
- خرداد 1388 4
- اردیبهشت 1388 5
- فروردین 1388 4
- اسفند 1387 6
- بهمن 1387 7
- دی 1387 7
- آذر 1387 10
- آبان 1387 10
- مهر 1387 9
- شهریور 1387 10
- مرداد 1387 9
- تیر 1387 11
- خرداد 1387 10
- اردیبهشت 1387 12
- فروردین 1387 4
- دی 1386 1
- آذر 1386 5
جستجو
بهشت
می‌دانی خیلی وقتها که از زندگی شهری خسته و کسل می‌شوم و دلم هوس کوه و جنگل می‌کند اما مجالی نیست برای مسافرت، فولدر «تصاویر زیبا»یم را باز میکنم و زل می‌زنم بهشان. با دیدن آنهمه تصاویر زیبا و نفس‌گیر از دریاها و سواحل زیبایشان، از جنگل و جاده‌هایی که از دل جنگل عبور میکنند، با خودم فکر میکنم وقتی روی این کره ی خاکی چنین جاهای زیبایی وجود دارند که نفس را در سینه آدمی حبس میکنند، ببین بهشت موعود خداوند چقدر زیباست! از طرفی لجم می‌گیرد از حضرت حق که چرا بین بندگانش فرق گذاشته است و عده‌ای را قرار داده در این بهشتهای زمینی با آب و هوایی پاک و پر انرژی و عده‌ای دیگر را قرار داده در سرزمینهای خشک و بی آب و علف یا حالا بی آب و علف هم نه، همان خشک خالی با هوایی دودآلود، کثیف، خفقان‌آور و بدون انرژی!!! آن انسانهای گروه اول که در بهشتهای زمینی خداوند زندگی میکنند حداقل یکبار در طول زندگیشان زیستن در بهشت را تجربه کرده‌اند ولی آن گروه دیگر چی که هم اینطرف را در جهنم زندگی میکنند هم آنطرف باید صافتقیم وارد جهنم شوند لابد! این درست که در ایران مکانهای بسیار زیبا و خوش آب و هوا وجود دارد برای زندگی ولی قبول کن اکثر این مکانها جزء مناطق محروم محسوب می‌شوند و تو عملا نمی‌توانی آن جاهای خوش و آب هوا را برای زندگانی انتخاب نمایی چون به سختی بتوانی شغلی درخور برای خود پیدا کنی و تازه پیدا هم کنی مطمئنا حقوق و دریافتیش آنقدر نخواهد بود که رضایتت را جلب نماید! درنتیجه تو مجبوری برای داشتن زندگی بهتر در همین تهران پردود پر از سرب پر سروصدای همیشه شلوغ زندگی که نه، روزگار بگذرانی و در انتظار رسیدن روزی باشی که بتوانی با خیال راحت بروی در دل جنگل زندگی کنی و باکت نباشد از آینده‌‌ای که هنوز نیامده! تازه تهران که خیلی خوبست آن بدبختهایی که در افغانستان و پاکستان و بدتر از آن زندگی میکنند را بگو! ولی راستش را بخواهی من با آنها کار ندارم من با خودم کار دارم که دارم روز به روز مغموتر و گرفته‌تر می‌شوم زیر این آسمان دودگرفته ی خاکستری که می‌گویند استنشاق هوایش سرطان خون را در پی دارد! یاد حرف اخوان می‌افتم که می‌گوید:
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی‌برگشت بگذاریم
ببینیم آسمان هرکجا
آیا همین رنگ است؟
به جرات می‌توانم بگویم آسمان هیچ کجا همین رنگ نیست تنها آسمان ایران است که این رنگیست چون این بنزین کاملا استاندارد!!!!!!!! را تنها ایران نابغه ی همه چیز تمام درست می‌کند و بس! این هوا و این آسمان تنها در این نقطه از کره زمین یافت می‌شود و نه در هیچ کجای دیگر!
دلم می‌خواست راست دماغم را گرفته و مستقیم قدم بزنم در این راه زیبا... ببین چقـــــــــــــدر قشنگند این درختان سبز زیبا! بوته‌های سبز کنار راه را ببین که چقدر هماهنگ و یکدستند... چه لذتی دارد قدم زدنی مستانه در این راه... چه کیفی می‌دهد دوچرخه سواری اینجا... خوش به حال آنانی که به معنی واقعی کلمه زندگی میکنند اینجا!
عکس پایین آدم را یاد فیلم غرور و تعصب می‌اندازد فقط الیزابت و مستر دارسیش کم است! یا شایدم آن شرلی موهویجی را می‌طلبد این تصویر که در حال شلنگ تخته انداختن عبور می‌کند از این راه... دلم این مکانهای زیبا را می‌خواهد آخدا! نمی‌شد مرا در این نقطه می‌فرستادی روی زمین؟ هاین؟ نمی‌شد؟
همون کفار لایق بهشت هستن
همون دیگه مینا جونم... به قول تو کفار رو گذاشته تو بهشت و ما رو گذاشته تو جهنم بعدشم که بمیریم بازم ما رو می بره جهنم و اونا رو لابد میفرسته بهشت
من اعتراض دارم به عدالتش
منم زیاد از این هوس ها میکنم ولی حیف که تو سرزمین ما نیستن... بعد از سریال لاست کلی دپسرده شدم که چرا این مناظر رو تو کشورمون نداریم
من بعد از دیدن هر فیلمی توش پره از این تصاویر زیبا افسرده و غمگین میشم
واییییییییییییی!من الان می خوام تو اون عکس آخریه باشم!!
عجب جاییه!زیباتر از بهشته!
ممویی منم دقیقا همینو میخوام
بودن در این مکانها برای ما با این کشور برهوتمان خیلی رویایی و هوس انگیزه .
حالا بر عکس اروپایی ها در حسرت دیدن یک وجب از کویر های ایران و افتابشن .
این کمدی روزگار است !!!
آره ولی قبول کن ما بیشتر تر دوست داریم بریم و زیبایی های اروپا رو از نزدیک ببینیم
حالا که اینجور جاها زندگی نمی کنیم کاش پیش بیاد بریم سفر همش... وبلاگ بیا تا برویم رو دیدی؟ مال خانومی به اسم سمیرا منفرد هستش..... هربار که آپ میشه من بهش غبطه می خورم با این همه سفر که در کارنامه زندگیش رفته...
اتفاقا الان داشتم با همکارم در همین مورد حرف میزدم حساب کردیم اگه یه تور ۱۲ روزه بخواهیم بریم ایتالیا و فرانسه فقط نفری ۴ میلیون باید بدیم بابت بلیط و هتل...تو بگو کم کمش 3-4 تومن هم باید داشته باشی همرات که بخوای خریدی چیزی کنی.... هیچی دیگه آدم اگه بخواد ازاین جاهای دیدنی از ایران اقدام کنه برای دیدن باید یه 14-15 میلیونی پیاده بشه
وبلاگشو ندیدم الان سرچش میکنم... مرسی
جز به مسافرت رفتن راهی نداریم
لااقل میشه به همون نقاط دیدنی ایران خودمون رفت
البته ترکیه و مالزی هم خوبن
مالزی گرمه دوست ندارم... ترکیه هم تا حالا مقاومت کردم با همسرم که نرم (از ترکای ترکیه و عربا خیلی بدم میاد) ولی شاید امسال دیگه تسلیم بشم و بریم... از ایرانگردی هم دیگه خیلی خیلی خسته شدم
امروز میبینممممممممممممتتتتتت دوست جونی
آخ جوووووووووووووووووووون
چه جاهای قشنگی
اتفاقا منم دلم دوباره جنگل و دشت و کوه و دمن و ............میخواد
واییییییی چه عکس هاییی...
آخری دقیقا منم همون بازیگرها رو حس کردم تو عکس..
راستی راستی مربیه ایروبیکه؟
آره والا... راستی راستی مربی ایروبیکه
دوستم من حال و حوصله ی باشگاه رفتن و ندارم
چه جالب همین چند روز پیش بود به شوشو می گفتم چی می شد اگه یه جای دیگه از دنیا به دنیا اومده بودیم که اونم گفت اگه شانس ماست افغانستان یا انگولا به دنیا می اومدیم باز هم خدا رو شکر قسمت ما از دنیا همین بوده دیگه
چه جالب دوستم
خیلی خندیدم از جواب همسرت... ولی راست میگه اگه شانس ماست افغانستان و آفریقا به دنیا میومدیم
سلامی به گرمی افتاب این تابستون گرم به شما
وبلاگتون خیلی قشنگه بهتون تبریک میگم
منم یه وبلاگ دارم که توش از دلتنگی و خاطراتم مینویسم تا قبل از اینکه با غلط گیر زندگی یا همون گذر زمان از دفترچه ذهنم پاک بشه.
من عاشق نوشتنم منو و دوستانم زیر چتر کوچیک اما دوستانه جمع شدیم خوشحال میشم به جمع دوستانم بپیوندید و نظرتون در مورد بهتر شدن وبلاگم بهم بگید
اگه موافق لینک هستید لطفا خبرم کنید که لینکتون کنم شما هم منو با نام زیرچتر خاطرات من بلینکید بی صبرانه منتظر نظرات قشنگتون هستم
مرسی از تصاویر قشنگ.
چقدر این عکسها معرکه و آرامش بخشه .خیلی کیف کردم
خوشگل بودن و هوس انگیز...
ولی تو کشورما هم از این تصاویر پیدا می شه ها!! باید بگردی... همین شهر کرد که ما تازگی ها رفته بودیم یه دره داشت به اسم ؛دره عشق؛ که متاسفانه همون جا دوربین من باطری تموم کرد حتی یه عکس هم نتونستم بگیرم.
ولی تصور کن یه دره سبز وسط دو تا کوه نیمه بلند که یه آبشار ۳۰-۴۰ متری داره که از دور خود نمایی می کنه و صداش تا کیلومترها اون طرف تر می ره... تک و توک لاله های واژگون توی سبزی دره چشم نوازی می کنه و یه عالمه مرغ عشق وحشی با رنگ های مختلف روی درختچه هاش نشستن... خیلی خوشگل بود... ما هم از این بهشت ها داریم خاله بهاره اما باید حسشو داشته باشی که بری و پیداشون کنی
قربونت برم افسانه جونم که همیشه نظرات خوشگل خوشگل برام می نویسی
آره راست میگی خاله ما هم داریم این مناطق رو ولی من منظورم این بود که آدم بتونه تو جایی که زندگی می کنه بتونه بطور مداوم و اصلا تو بگو شبانه روزی از دیدن این مناظر لذت ببره... تو ایران متاسفانه قشنگترین شهرها بهترین مکانها برای زندگی نیستند.. اغلب محرومند و آدم کار خاصی نمی تونه انجام بده اونجا...درنتیجه مجبوره برای زندگی بلندشه بیاد تو شهرای بزرگ زندگی کنه که خوب اصلنم لذت بخش نیست زندگی تو یه شهر سیمان بلوکی پر از دود و آلودگی
من عاشق اینم که برم شمال زندگی کنم ولی اونجا چه جوری امرار معاش کنم؟ دوستم من میخوام برم یه شهر زیبا زندگی کنم که بتونم با خیال راحت کار پیدا کنم و زندگیم تامین باشه و دغدغه آینده رو نداشته باشم
چطور وبلاگ بیا تا برویم رو ندیدی تا حالاااااااااا؟؟؟؟؟
وقتی تماشای این عکسها اینقدر حال آدم رو خوب می کنه ... ببین اونجا باشی چه شود!!!
آخی... غصه نخور دوست جونم
ایشالا کارات جور میشه و تو هم میری و لذتشو می بری
منم از نوع شرلی ام ولی هیچ وقت توی چنین فضای زیبایی شلنگ تخته ننداختم
منم می خوامممممممممم
اصلا بین بندگان هیچ... چرا بین این شرلی و اون شرلی اینقدر تفاوته؟!؟!
مخصوصا اون مو نارنجیا... موی نارنجی دوست دارم
البته راست می گی خاله بهاره.. به این نکته فکر نکرده بودم
آخه تو ایران قطعا شهرهای صنعتی دیگه اماکن دیدنی چشم نواز ندارن
توی شهرهایی که هنوز جاذبه های طبیعی بکر و دست نخورده اند هم فقط باید کارهای طبیعی انجام داد دیگه مثل ماهیگیری چه می دونم دامداری و کشاورزی که خب ما که این کاره نیستیم خوب
عکسهات هوش از سر آدم می پرونه... بسی دوست می داریم ما هم اینچنین می بودیم مثلا صبح که م یرفتیم بیرون از وسط همچین جایی می گذشتیم...اما افسوس.....البته این روزا زندگی تو شهرستانها هم اونقدری بد نیست نمونه ش خود من که قبلا از کم بود امکانات خیلی می نالیدم اما الان خوبه بهتر شده خیلی
با سلام و عرض ادب و احترام
بسیار جالب و زیبا بود انتخاب های شما در نوشتن مطالب
به من هم سر بزن و نظر بده
سید علیرضا رئیسی گرگانی