درباره من
چیز خاصی نیست که بگم ... من هم یک <من> هستم مثل تمام <من> های دیگه!
ادامه...
روزانهها
همهپیوندها
- دلنوشته های یک خیال کبود
- عاشقانه های من و عسلیم
- خانه فلفل بانو و شوهر خان
- لحظه های دوستداشتنی
- تو را من چشم در راهم
- روزنگار تقویم زندگی ما
- روزهای آبی بی پایان
- در رهگذر اندیشه ها
- تلاطم های وجودم
- عروس فصل برفی
- روزنگار خانم شین
- آن خط سوم منم
- یادداشتهای الی
- تنهایی یعنی ...
- نوشته های من
- ماه هفت شب
- آدم آدم دیگه ...
- خانهای دیگر ...
- کوچه خلوت دل
- مثل زندگی من
- نیلوفر و بودنش
- یک دنیا عشق
- وبلاگ داستان
- من و حرفهایم
- مثل هیچکس
- صورتی ملایم
- نی نی داری
- دل می نوازد
- دکتر پرتقالی
- قالب وبلاگ
- نوستالوژى
- خانه سبز
- دنیای من
- خودمونی
- این روزها
- عطر برنج
- آسمونی
- کتابناک
- آخر خط
- چالش
- ماه نو
- Cup
- رویا
ابر برجسب
ناخوشی ها اشعار مخملی تجربه ی مرگ کتاب ناگوار این روزا من و بارانم باران دوست داشتنی ها روزمرگیامنویسندگان
- بهاره 556
بایگانی
- مهر 1394 2
- فروردین 1394 1
- اسفند 1393 1
- بهمن 1393 1
- دی 1393 2
- آبان 1393 1
- شهریور 1393 2
- مرداد 1393 1
- تیر 1393 2
- خرداد 1393 2
- اردیبهشت 1393 2
- فروردین 1393 1
- اسفند 1392 1
- بهمن 1392 2
- دی 1392 5
- آذر 1392 4
- آبان 1392 3
- مهر 1392 2
- شهریور 1392 4
- مرداد 1392 3
- تیر 1392 7
- خرداد 1392 8
- اردیبهشت 1392 7
- فروردین 1392 3
- اسفند 1391 7
- بهمن 1391 3
- دی 1391 3
- آذر 1391 2
- آبان 1391 5
- مهر 1391 4
- شهریور 1391 5
- مرداد 1391 8
- تیر 1391 12
- خرداد 1391 10
- اردیبهشت 1391 8
- فروردین 1391 4
- اسفند 1390 11
- بهمن 1390 6
- دی 1390 8
- آذر 1390 9
- آبان 1390 9
- مهر 1390 8
- شهریور 1390 8
- مرداد 1390 7
- تیر 1390 11
- خرداد 1390 10
- اردیبهشت 1390 10
- فروردین 1390 7
- اسفند 1389 7
- بهمن 1389 15
- دی 1389 11
- آذر 1389 12
- آبان 1389 14
- مهر 1389 12
- شهریور 1389 8
- مرداد 1389 10
- تیر 1389 11
- خرداد 1389 10
- اردیبهشت 1389 9
- فروردین 1389 5
- اسفند 1388 7
- بهمن 1388 13
- دی 1388 9
- آذر 1388 9
- آبان 1388 5
- مهر 1388 5
- شهریور 1388 6
- مرداد 1388 9
- تیر 1388 3
- خرداد 1388 4
- اردیبهشت 1388 5
- فروردین 1388 4
- اسفند 1387 6
- بهمن 1387 7
- دی 1387 7
- آذر 1387 10
- آبان 1387 10
- مهر 1387 9
- شهریور 1387 10
- مرداد 1387 9
- تیر 1387 11
- خرداد 1387 10
- اردیبهشت 1387 12
- فروردین 1387 4
- دی 1386 1
- آذر 1386 5
جستجو
آمار : 342481 بازدید
Powered by Blogsky
بر مشامم عطر یاری می رسد شاد بنشین، غمگساری می رسد
دوستان شرح پریشانی من گوش کنید
داستان غم پنهانی من گوش کنید
بی همگان به سر شود...
بی تو به سر نمی شود...
درخت تو گر بار دانش بگیرد...
به زیر آوری چرخ نیلوفری را...
از بوسه های آتشین ، وز خنده های دلنشین
صد شعله در جانش زنم ، صد فتنه در کارش کنم
من گلی بودم در این گلشن تو خارم کرده ای
همچو خاری در میان گلرخان خوارت کنم
می روی و مژگانت فتنه ها برانگیزد...
دیدی ای دل که غم یار دگر بار چه کرد
چو بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد
در شبی تاریک...
که صدایی با صدایی در نمی آمیخت...
و کسی کس را نمی دید از ره نزدیک...
که ترا گفت که به ارباب وفا حرف مزن
چین بر ابرو زن و یکبار به ما حرف مزن
نگارینا دل و جانم ته دانی
همه پیدا و پنهانم ته دانی
یکی را بر مراد دل رسانی
یکی را در غم و حسرت نشانی
یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
می سژارم به تو از چشم حسود چمنش
شرح این آتش جانسوز نگفتن تا کی
سوختم، سوختم این راز نگفتن تا کی
یکی را همچو مشعل برفروزی
میان شعله ها جانش بسوزی
یادم آمد تو به من گفتی از این عشق حذر کن
لحظه ای چند بر این آب نظر کن
آب آیینه عشق گذرانست
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگرانست
باش فردا که دلت با دگرانست
تو که از محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت دهند آدمی
یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب
بود آیا که فلک زین دو سه کاری بکند؟
دروغ نگو!! من بچه نیستم دیگه!!
نی نای نای ناییییییییییییییی!
در وزش خاموشی ، سیما ها در دود فراموشی.
شهر تو را نام دگر ، خسته نه ای ، گام دگر.
روزگاری من و دل ساکن کویی بودیم
ساکن کوی بت عربده جویی بودیم
متن خبر که یک قلم بی تو سیاه شد جهان
حاشیه رفتنم دگر نامه سیاه کردنست
تو مجنون را به شهر افسانه کردی
ز هجران زنی دیوانه کردی
یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟
دودیست در این خانه که کوریم ز دیدن
چشمی به کف آریم و به این خانه بگرییم
ما چون ز دری پای کشیدیم، کشیدیم
امید ز هر کس چو بریدیم، بریدیم
مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم
میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیرین خوشت
تو کز لطافت صدها بهار لبریزی
چرا به ما که رسیدی همیشه پاییزی؟
ای ول به دوست جونای خودم:
یکی صیاد مرغی بسته پر داشت
به بستان برد و بند از پاش برداشت
دارم امید بر این اشک چو باران که دگر
برق دولت که برفت از نظرم بازآید
دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد
درین درگه که گه گه که که و که که شود ناگه
مشو غره به امروزت که از فردا نئی آگه
دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سروسامان که مپرس
هر آنکه روی چو ماهت به چشم بد بیند
بر آتش تو به جز چشم او سپند مباد
ساقیا برخیز و درده جام را
خاک بر سر کن غم ایام را
اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من
دل من داند و من دانم و داند دل من
در آن بساط که حسن تو جلوه آغازد
مجال طعنه ی بدبین و بد پسند مباد
سلامت همه آفاق در سلامت توست
به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد
آخه هم از دال بود هم از سین
ناگهان پرده بر انداخته ای یعنی چه؟
مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه؟
نشاط انگیز و ماتم زایی ای عشق
عجب رسواگر و رسوایی ای عشق
همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنایی بنوازد آشنا را
از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر
یادگاری که در این گنبد دوار بماند
دوست جونا قاطی پاتی شد
اینو بیایید:
از در درآمدی و من از خود برون شدم
گویی از این جهان به جهانی دگر شدم
میم بدید پلیز
من از شیرینی شور و نوا بیداد خواهم کرد
چنان کز شیوه ی شوخی و شیدایی تو بیدادی
یا رب مرا یاری بده ، تا سخت آزارش کنم
هجرش دهم ، زجرش دهم ، خوارش کنم ، زارش کنم
من که از پژمردن یک شاخه گل
از نگاه ساکت یک کودک بیمار
از فغان یک قناری در قفس
از غم یک مرد در زنجیر
حتی قاتلی بر دار
اشک در چشمان و بغضم در گلوست
وندرین ایام زهرم در پیاله
زهرمارم در صبوست
مرگ او را از کجا باور کنم
مزن بر سر ناتوان دست زور
که روزی در افتی به پایش چو مور....
"ر" بده!
بیا دوست جون:
رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند
مستی ز جامت می‌کنند مستان سلامت می‌کنند
در منی و این همه ز من جدا
با منی و دیده ات بسوی غیر
بهر من نمانده راه گفتگو
تو نشسته گرم گفتگوی غیر
روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست
وز بهر طمع بال و پر خویش بیاراست
تن آدمی شریفست به جان آدمیت
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت