*دخترا... خانوما ... مامانا روزتون میمون و خجسته باد*

عین آن رازی که میدانی ست او                      یا همانی که نمیدانی ست او

نامه ای ناخوانده با خط کهن                          قصه ای تازه که میخوانی ست او
درد دارد... کو که پیدایش کنی                        همدم هر درد پنهانی ست او
کار و بارش سوختن ... افروختن                      آنکه در کارش فرو مانی ست او
لحظه ای از غمگساری دور نیست                  گریه ئ هر ابر بارانی ست او
بوی گیسوی سپیدش محشر است                بهتر از هر گل که میدانی ست او
دوستش دارم که در سرمای عمر                   همچو گلهای زمستانی ست او
روح او پایان نمیگیرد به مرگ                          ماندنی در عالم فانی ست او
از بدایت تا نهایت عاشق است                      عشق اول عشق پایانی ست او
این شگفت نازنین دانی که کیست؟                مادر پر مهر ایرانی ست او