فرق دیوونه با خل و چل!

من میدونم که تنها دو گروه نمی تونن افکار خود رو عوض کنن: دیوانگان تیمارستان و مردگان گورستان.*

ولی در کشور ما هستند کسانی که نه مرده هستن و نه کاملا دیوانه اند ولی نمی توانند افکارشان را تغییر دهند؛ البته تا دلت بخواهد خل و چل هستند و در بسیاری مواقع گفتاری نظیر دیوانگان دارند و رفتاری مانند ایشان از خود بروز می‌دهند؛ دو دفعه البته که دیوانه وقتی حرفی را میزند مکررا آنرا تکرار می نماید و اگر دوباره از او بپرسی، باز همان حرف را تکرار می کند و از آنجائیکه عقلی در سر ندارد، پس از احدی نمی هراسد و اگر برای بار سوم از او بپرسی، هم حرفش را دوباره تکرار می نماید و هم یک پس گردنی محکم پس کله مبارک می زند که دیگر تو باشی که اینقدر سر به سر یک دیوانه نگذاری و یک سوال را تکرار نکنی مگر یک سؤال را چند بار می پرسند آنهم از یک دیوانه؟! و اگر باز هم ازش بپرسی آنوقت است که دیوانه به رویت لبخندی میزند و به رسم دوستی دستت را می فشارد و ورودت را به دنیای دیوانگان خوشامد می گوید ولی شاید هم ازت بترسد و فرار کند این را دیگر نمی دانم آخر رفتار دیوانگان قابل پیش بینی نیست فقط این را میدانم که دیگر به او ثابت شده است تو از او دیوانه تری و الهی خداوند عالم روزی تو را شفا دهد زیرا که آدم عاقل اینهمه سر به سر یک دیوانه نمی گذارد از این لحاظ که هم خدا رو خوش نمی آید و هم اینکه اگر بزند بکشتت هم حقت بوده و هم حکم برائتش را میگیرد و حتی ممکن است خانواده دیوانه تو را یعنی البته بازماندگانت را سو نمایند به این دلیل که باعث آزردگی و ناراحتی جگرگوشه شان شده ای؛ پس دیوانه با خل و چل تفاوت دارد از این لحاظ، خل و چل ولی چون نیمچه عقلی به اندازه فندق و یا شاید نخود و عدس در سر دارد، اگر یک سوال حساس و مهم را ازش بپرسی اول سر حرف خود می ایستد و کوتاه نمی آید، اگر دوباره بپرسی، با شک و تردید باز هم سر حرف خود می ایستد ولی برای بار سوم اگر سوالت را همراه با یک پخ  (pekh) کشدار از او بپرسی، آنموقع است که به غلط کردن می افتد و حرفش را پس می گیرد و هرچه تو گویی همان را قبول می کند حتی اگر در روز روشن بگویی الان شب است، او قبول می کند! حال حکایت این خل و چلان حکایت بعضی از رئیس روسای مملکت ما است، نظیرش همین دری وریهایی که به آمریکا و اسرائیل میگویند، آمریکا الان رویش به سمت اینها نیست و حواسش جای دیگری است، البته حواسش ۶ دانگ اینجاست ولی خود را به نشنیدن یا همان کوچه علی چپ خودمان می زندَ اینها هم هی پشت سر آمریکا بسان میمون ادا و شکلک در می آورند نظیر همان ادا و شکلکهایی که بچه ها (پارازیت... که من و تو هم قبلا جز همین بچه ها بودیم) در کلاس درس پشت سر معلم خود در می آورند ولی به محض اینکه معلم رویش را به سمتشان کند، همه از دم سوسک و پشه می شوند، این آقایان هم اینگونه اند، کافی است آمریکا به سمتشان برگردد و بگوید: نشنیدم چه گفتید بار دیگر تکرار کنید؟ این زمان است که این آقا میگوید کی بود کی بود من نبودم اون بود! آن یکی می گوید من نبودم، دستم بود تقصیر آستینم بود، آستین مال کتم بود کت هم مال اونا بود ... و این جملات در یک سرکل گنده هی از این دست به اون دست میشوند و دست آخر هم به این نتیجه می رسند که بابا اصلا چرا خشونت؟! وقتی میشود از راه صلح و صفا و ملاطفت مشکلات را حل کرد، چرا خین و خیریزی؟ اصلا بیایید با هم گفتمان کنیم! ببینیم حرف حساب شما چیست؟ فقط این را بگوییم که ما دیگر چیزی نداریم که تقدیمتان کنیم الا خودمان که اگر به غلامی قبولمان کنید برایمان جای بسی خوشبختی و سرفرازیست! داشتم می گفتم این دسته افراد فقط از آدمای کله گنده و قدرتمند میترسن و حساب می برند و خوب البته تجربه نشون داده در برخی مواد از افراد کله خر هم ای بگی نگی ابایی دارند و این حرفا؛ بنابراین فقط دراستای تحقق اهداف این آقایونا و خانومونا حاضرند افکار و عقایدشون و تغییر بدند؛ ولی شما یک عنصر بسیار مهم و حیاتی رو هیچ وقت از یاد نبر و اون عنصر هم چیزی نیست جز جهت وزش باد! جان شما جدی میگویم وزش باد خیلی موهومه! مثلا اگه آقایون سمت راست بروند ولی باد قدرتمند از سمت چپ بیاید، ظرف سیم ثانیه مسیرشان را از راست به چپ تغییر می دهند و بر عکس! در نتیجه وزش باد و خیلی جدی بگیرید که خیلی سرنوشت ساز است!

در این لحظه بنده دیگه مسخره بازیم ته کشید. منظور اون خط اول هیچ ربطی به اینهمه حرفی که من زدم نداشت! مطئنم منظور اون جمله رو خودت خیلی بهتر از من درک کردی پس:

ای که دستت می رسد کاری بکن        پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

البته این شعره میگه تو به دیگران کمک کن و عمل خیر و صالح انجام بده ولی به نظر من اگه آدم نتونه به خودش کمک کنه پس دست احدی و هم نمی تونه بگیره! اول خود آدم و زندگیش بعدا دیگران!

هیچ وقت امید رو از کسی سلب نمیکنم. شاید این تنها چیزیه که داره.

خدایی خیلی پسته اون کسی که امید دیگری و ازش میگیره اصلا مریضه، خیلی مریضه! آخه دیگه امید هم چیزیه که کسی از کسی دریغ کنه؟! 

* جملات من برگرفته از سررسید خیلی زیبای گروه من است که استخراج و تنظیمش با شورای مرکزی تقویم موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران است.
پ.ن. خودم و کشتم از بس البته البته گفتم! ایــــــــــــــــــــــش!