انار هوس انگیز

از وقتی مامان آن دو کیسه ی بزرگ انار باغش را برایم آورد، چشمم بدجوری آن انار گنده ی صورتی پوست نازک را گرفته بود؛ از ظاهرش پیدا بود که از آن انارهای دانه درشتِ سرخ پر آب است؛ از آن انارهای ملسِ ترش و شیرینِ خوشمزه ی خوشمزه ی خوشمزه! از همانها که حتی با نگاه کردن بهش آب از لب و لوچه‌ات روان می‌شود، از همانها! یک ماه و اندیست که این انار هوس‌انگیز خوشگل را پیچیده و لای صد لایه محافظ گذاشته بودمش در یخچال و مدام مراقبش بودم تا مبادا یک وقت خراب شود؛ نه دلم می آمد خودم بخورشم و نه دلم می‌آمد به کسی بدهمش؛ می‌خواستم یک روز سر فرصت بنشینم و همراه با چند انار خوش تیپ و خوشمزه ی دیگر دانه‌اش کنم و همراه نمک، گلپر و فلفل سروش کنم ولی تا دیروز فرصتش دست نداده بود... دیروز دیگر طاقت از کف دادم و رفتم سروقتش؛ یک سینی به همراه چند انار گنده برداشتم و بسم الله شروع کردم به دانه کردن. حتی اینجا هم دلم نیامد اول آن انار هوس انگیز را دان کنم، درست مثل وقتی که یک کیک یا بستنی خوشمزه می‌خورم و دلم نمی‌آید زود تمامش کنم و یواش یواش مزمزه‌اش می‌کنم، این را هم گذاشتمش آخرین اناری که دان می‌کنم اما... 

با همان اولین کاردی که به انار زدم آه از نهادم برخاست... برخاستن یک گرد طوسی رنگ از دل انار بدان معنی است که آن انارِ لعنتیِ غلط انداز از درون گندیده است بدون اینکه از آن ظاهر زیبای کوفتی‌اش چیزی پیدا باشد؛ به همین آسانی به همین تلخی حتی در باورم هم نمی‌گنجید اناری که ظاهرش کاملا سالم و زیباست اینجور خراب و گندیده باشد!!!

این موضوع به ناگهان مرا یاد زندگی و آدمهای ماجراسازش انداخت... چه زندگی‌هایی که ظاهری دارند هوس‌انگیز، زیبا و کاملا رویایی ولی از درون درست مثل همین انار زیبای من گندیده و پوسیده‌اند، از طرفی چه بسیار زندگی‌هایی که ظاهری دارند زاقات و درب و داغان به حدی که آدمی جگرش کباب می‌شود برای افرادی که صاحب آن زندگی هستند اما باطن همین زندگی درب و داغان نهایت خوشبختی و سعادت است برای صاحبانش...  

این ماجرا بار دیگر به یادم آورد دیگر به این راحتی‌ها از روی ظاهر قضاوت نکنم و نیز وقتی میوه‌ای اینهمه برایم چشمک می‌زند که بیا منو بخور، مثل بچه آدم بروم بخورمش و احتکارش نکنم برای فردایی که هنوز نیامده؛ وگرنه آن میوه ی خوشگل و هوس‌انگیز می‌پلاسد و می‌گندد بدون اینکه تکه‌ای از آنرا خورده باشم!!!