من اینجا بس دلم تنگست و
هر سازی که می بینم بدآهنگ ست
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی برگشت بگذاریم
ببینیم آسمان هرکجا آیا همین رنگست؟
پ.ن. الان بهتر از هر زمانی حال اخوان و موقع سرودن این شعر درک میکنم!
دیشب برای دیدن مامان و تبریک روز زن رفتیم خونه‌شون.
ایران عزیز! خدایت بیامرزد!
این چند روزی که نبودم گذشت ولی به سختی.