نوبهار آمد و آورد گل و یاسمنا

نوبهار آمد و آورد گل و یاسمنا
                        باغ همچون تبت و راغ بسان عدنا
آسمان خیمه زد از بیرم و دیبای کبود
                        میخ آن خیمه ستاک سمن و نسترنا
بوستان گویی بتخانه‌ی فرخار شده‌ست
                        مرغکان چون شمن و گلبنکان چون وثنا
بر کف پای شمن بوسه بداده وثنش
                        کی وثن بوسه دهد بر کف پای شمنا
کبک ناقوس‌زن و شارک سنتورزنست
                        فاخته نای‌زن و بط شده طنبورزنا
پرده‌ی راست زند نارو بر شاخ چنار
                        پرده‌ی باده زند قمری بر نارونا
کبک پوشیده به تن پیرهن خز کبود
                        کرده با قیر مسلسل دو بر پیرهنا
پوپوک پیکی، نامه زده اندر سر خویش
                        نامه گه باز کند، گه شکند بر شکنا
فاخته راست بکردار یکی لعبگرست
                        در فکنده به گلو حلقه‌ی مشکین رسنا
از فروغ گل اگر اهرمن آید بر تو
                       از پری بازندانی دو رخ اهرمنا
نرگس تازه چو چاه ذقنی شد به مثل
                       گر بود چاه ز دینار و ز نقره ذقنا
چونکه زرین قدحی بر کف سیمین صنمی
                       یا درخشنده چراغی به میان پرنا
وان گل نار بکردار کفی شبرم سرخ
                       بسته اندر بن او لختی مشک ختنا
سمن سرخ بسان دو لب طوطی نر
                      که زبانش بود از زر زده در دهنا
وان گل سوسن ماننده‌ی جامی ز لبن
                      ریخته معصفر سوده میان لبنا
ارغوان بر طرف شاخ تو پنداری راست
                      مرغکانند عقیقین زده بر بابزنا
لاله چون مریخ اندر شده لختی به کسوف
                      گل دوروی چو بر ماه سهیل یمنا
چون دواتی بسدینست خراسانی‌وار
                      باز کرده سر او، لاله به طرف چمنا
ثوب عتابی گشته سلب قوس قزح
                      سندس رومی گشته سلب یاسمنا
سال امسالین نوروز طربناک‌ترست
                      پار و پیرار همی ‌دیدم، اندوهگنا
این طربناکی و چالاکی او هست کنون
                      از موافق شدن دولت با بوالحسنا

ما که نفهمیدیم این منوچهری خان چه گفته با این شعر سختی که سروده است انگاری یک جوری سروده که فقط خودش معانی لغات را بداند و حضرت حق! وگرنه که اگر برای درک عموم بود باید خیلی ساده‌تر و روان‌تر از این می‌گفت ولی حالا بگذریم... فکر کنم منظورش این بوده که آمد نوبهار و طی شد هجر یار و مطرب نی بزن و ساقی می بیار و این حرفها و خلاصه لبِ کلام اینکه عزیزان عیدتان پیشاپیش مبارک و امیدوارم سالی نکو و فرخنده پیش رویتان باشد؛ سالی که در آن غصه‌ها کمرنگ و شادی‌ها پررنگ و آتشین باشند و در آن جنگ و خونریزی و غارت و چپاول و کلا تمام چیزهای بد جایشان را به صلح و آرامش و تندرستی و امنیت بدهند و نیز از صمیم قلب امیدوارم در ۲۱ آذر ماهش دنیا تمام نشود چومکه خداوند عالم خودش می‌داند که ما هنوز جوانیم و همچنان یک عالمه امید و آرزو در دل داریم برای زندگانی؛ مگر نه؟ و امیدوارم در سال جدید جیب‌هایتان پر از پول باشد و کبکتان مدام خروس بخواند و چه چه بزند چون بلبل! 

به احتمال قریب به یقین من تا ۱۴ یا ۱۵ فروردین دیگر نباشم یعنی نه که نباشم هستم اما به قدر یه سر زدن کوتاه و شاید هم اصلا وقت همان سر زدن را هم پیدا نکنم که اگر چنین شد... از همینجا تبریکات صمیمانه من را برای فرا رسیدن سال جدید پذیرا باشید. 

سال نو و عید همگیتان مبارک